Καλτσούνια Ιεράπετρας. Ποτέ δεν σταματάς στο πρώτο !

Καλτσούνια Ιεράπετρας. Κρητικό πασχαλινό κυρίως γλυκό, που φτιάχνεται όλο τον χρόνο λόγω της αγάπης του από ντόπιους και ξένους. Το σχήμα τους μας θυμίζει λυχνάρι και η γέμιση τους είναι από γλυκιά φρέσκια μυζήθρα !

Στην Ιεράπετρα, από όπου είναι και η συνταγή που θα σας παρουσιάσω, λέγονται Καλτσούνια. Θα τα συναντήσετε και με την ονομασία λυχναράκια στην Ανατολική Κρήτη, γιατί το σχήμα τους μας θυμίζει λυχνάρι ! Οι συνταγές και οι παραλλαγές τους πολλές στην Ανατολική και Δυτική Κρήτη, στην γέμιση ( αλμυρή, γλυκιά) και στην παρασκευή ζυμαριού. Στην Ιεράπετρα φτιάχνονται σε σχήμα λύχνου και στην Σητεία το σχήμα τους είναι τετράγωνο και θυμίζει φάκελο καθώς είναι ανεβατά  (με μαγιά ή προζύμι ). Το κάθε σπίτι στην Κρήτη έχει και τη δική του συνταγή!

Η συνταγή που θα σας παρουσιάσω είναι της κυρίας Σοφίας , μεγάλη καλλιτέχνης στα Καλστούνια και ιδιαίτερα στο τσίμπημα της ζύμης, καθώς νομίζεις ότι κάθε φορά που τα φτιάχνει «κεντάει» !! Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αναλυτική στις οδηγίες που μου έδωσε η Κυρία -Σοφία !

Καλτσούνια Ιεράπετρας

Υλικά για την ζύμη :

Υλικά για την γέμιση :

Υλικά για την κάλυψη :

1 χτυπημένο αυγό

Η πρώτη συμβουλή της κυρία Σοφίας έχει να κάνει με την προετοιμασία της μυζήθρας. Πολλές φορές η μυζήθρα έχει αρκετό νερό και είναι υδαρής, με αποτέλεσμα τα καλτσούνια να απλώνουν και να παραμορφώνεται το σχήμα τους κατά το ψήσιμο. Θα χρειαστεί να την «στεγνώσουμε» τυλίγοντάς την σε πετσέτα  ή χαρτί κουζίνας και βάζοντάς την στο ψυγείο να βγάλει τα περιττά υγρά! Αυτό θα ήταν καλό να γίνει από την προηγούμενη μέρα.

Αφού λοιπόν έχουμε στεγνώσει την μυζήθρα μας, την λιώνουμε στον μύλο του πουρέ  και την ανακατεύουμε με την ζάχαρη και τις βανίλιες. Σε άλλες παραλλαγές της συνταγής προσθέτουν αυγό και κανέλα αλλά κατά τα λεγόμενα της Κυρίας Σοφίας «όταν κόβεις το καλτσούνι πρέπει να φαίνεται ή άσπρη μυζήθρα» !

Η επόμενη κίνηση είναι να περάσει η ζύμη από την μηχανή, που έχουμε στον πάγκο μας( ευτυχώς πλέον υπάρχουν οι ηλεκτρικές μηχανές .Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια να με βάζουν να γυρνάω τον λεβιέ της χειροκίνητης μηχανής για να βγει το φύλλο).  Κόβουμε λοιπόν κομμάτια την ζύμη και την περνάμε από την μηχανή 3-4 φορές. Όσο πιο πολύ περάσει τόσο πιο πολύ ζυμώνεται και αποκτά συνοχή!

Στο τέλος περνάμε το φύλλο από το νούμερο 5 της μηχανής.  Αφού έχουμε το επιθυμητό πάχος, όχι πολύ χοντρό γιατί δεν τσιμπιέται, κόβουμε σε στρογγυλό σχήμα την ζύμη ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε να έχουν τα καλτσούνια μας. Εμείς χρησιμοποιήσαμε ένα πλαστικό καπάκι από βάζο και το μέγεθός τους βγήκε μια χαρά.

Σε αυτό το μέγεθος βγήκαν περίπου 60 κομμάτια. Τα στρογγυλά κομμάτια ζύμης τα τοποθετούμε σε κομμάτια από λαδόκολλα που έχουμε κόψει και θα μας διευκολύνουν αργότερα στο «τσίμπημα» του γλυκού!

Στη συνέχεια στο κέντρο της ζύμης βάζουμε μια κουταλιά μυζήθρα την οποία την απλώνουμε ομοιόμορφα με ένα μαχαιράκι, αφήνοντας περιθώριο 2 εκ γύρω γύρω. Έπειτα αρχίζει η διαδικασία του τσιμπήματος ! Γυρνάμε την ζύμη γύρω γύρω και  τσιμπάμε με τα δάκτυλα των δύο χεριών ! Η κυρία Σοφία πραγματικά «κεντάει» !! Η μεταφορά τους στο μεγάλο ταψί που έχουμε βάλει φύλο λαδόκολλας γίνεται με το χαρτί πολύ προσεκτικά !

Έπειτα τα αλείφουμε με ένα αυγό χτυπημένο και ρίχνουμε από πάνω λίγη κανέλα. Το ψήσιμό τους σύμφωνα με την Κ. Σοφία γίνεται σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς . Αρχικά όπως μου είπε βάζει 200 βαθμούς για να φουσκώσουν γρήγορα και να μην απλωθούν και μετά κατεβάζει την θερμοκρασία στους 180 βαθμούς. Βέβαια εξαρτάται και  από τον φούρνο που έχει ο καθένας.

Μόλις αρχίζουν να κοκκινίζουν τα βγάζουμε και πάνω από το καθένα τοποθετούμε πλυμένα νερατζόφυλλα για να πάρουν το άρωμα τους !!

Το άρωμα και η γεύση τους μοναδικά !! Ποτέ δεν σταματάς  στο ένα. Πιστέψτε με !!

Ευχαριστώ πολύ την κυρία Σοφία για τις συμβουλές της και την βοήθειά της !

 

300+ μοναδικοί Υπολογισμοί - Calculators ● VresKEP.gr ● Πολίτες & ΚΕΠ