Φόβος. Φοβάμαι – Νιώθω Ασφαλής – Βήματα για τη Ζωή.

 Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε τον αέρα από τους φόβους μας ! Ζωγράφισε το κάθε παιδί με ανεξίτηλο μαρκαδόρο σε μικρά κομμάτια από bubble wrap (νάιλον με φυσαλίδες) τον φόβο του.

Κάναμε μάσκες του φόβου και συμπληρώσαμε το λεξικό των συναισθημάτων.

Πολλά παιδιά φοβόντουσαν τα φαντάσματα και το σκοτάδι .Ντυθήκαμε εμείς φαντάσματα για να δείξουμε ότι δεν είναι πραγματικά και τα κοροϊδέψαμε  και γελάσαμε μαζί τους. Παίξαμε με το φως και το σκοτάδι .. αναφερθήκαμε στις σκιές που δημιουργούνται με το φως, χορέψαμε το παιχνιδοτράγουδο του Φιλιππάκη «Η σκιά μου» και  παίξαμε μαζί τους πίσω από ένα σεντόνι αλλά και στην αυλή «συνομιλήσαμε μαζί τους» εκφράζοντας διάφορα συναισθήματα !!

Και μια και μιλάμε για τις απόκριες φτιάξαμε μάσκες από χαρτοσακούλες να φοβίσουμε εμείς τους φόβους μας !!

Διαβάσαμε και το εξαιρετικό βιβλίο της Τασούλας Τσιλιμένης,  «Ο κύριος Μπου» , που γελάσαμε πολύ.

(σχετική ανάρτηση : Ο κύριος Μπου – Φόβος )

Μιλώντας για τους φόβους μας, πολλά παιδιά εξέφρασαν φόβο για τα κακά όνειρα, μην κλειδωθούν σε κάποιο δωμάτιο, κά. Διαβάσαμε λοιπόν το παραμύθι «Το αγόρι και το ονειροσέντονο» του Τζένυ Κόραλεκ εκδ. Ποταμός, 19996.

«Ένα παραμύθι που  με γλύκα και τόλμη περιγράφει πώς ένα μικρό αγόρι μαθαίνει τι σημαίνει θάρρος. Κι από τότε διαπιστώνει πως το να ξεπερνάς το φόβο σου δίνει καινούργια φτερά και μεγάλες χαρές.»

Στο παραμύθι το αγόρι είχε ένα κεντημένο από την γιαγιά του ονειροσέντονο που κάποια στιγμή τρύπησε. Στο τέλος όμως το αγόρι ξεπερνώντας τους  φόβους του κατάλαβε ότι ουσιαστικά δεν το είχε ανάγκη.

Ξεκίνησε λοιπόν μία συζήτηση για την αντιμετώπιση των φόβων μας και πόσο γενναίοι και περήφανοι νιώθουμε ξεπερνώντας τους . Μιλήσαμε για τα όνειρα και το αν είναι πραγματικά ή όχι και τι κάνουμε την νύχτα για να μην φοβόμαστε. Τότε ένας μικρός πετάχτηκε και είπε : «Κυρία εγώ έχω δει στο Tom και Jerry  μια ονειροπαγίδα που την είχαν για τα κακά όνειρα  ..»

– «Ονειροπαγίδα τι είναι αυτό ; » Και ξεκίνησε μια συζήτηση με μεγάλο ενθουσιασμό για τις ονειροπαγίδες  ( μου έκανε εντύπωση ομολογώ). Βρήκαμε και στο internet πολλές πληροφορίες για την ονειροπαγίδα :

«Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (αλλιώς Οτζίμπουε). Το αντικείμενο στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh. Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης. Συνήθως τις διακοσμούσαν με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα. Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα φθειρόταν και καταστρεφόταν. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα. Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής. Tα καλά όνειρα λέγεται ότι πραγματοποιούνταν αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο.» πηγή Βικιπαίδεια

– «Κυρία να φτιάξουμε ονειροπαγίδες και μεις» (αν και στην πραγματικότητα δεν της έχουμε ανάγκη ..)

Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν τα αποκριάτικα υλικά που είχαμε στην τάξη μας , πήραμε χάρτινα πιάτα στα οποία κολλήσαμε σερπαντίνες και φτιάξαμε τις δικές μας ονειροπαγίδες.

Στο τέλος φτιάξαμε τις ασπίδες των φόβων μας. Σε αυτές τα παιδιά ζωγράφισαν τρόπους που τους βοηθάνε να νιώθουν ασφαλής και να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους !

Κρατώντας τις ασπίδες μας  συνεχίζουμε…