Αγαπώ – Μισώ. Τα συναισθήματα αλλάζουν | Βήματα για τη ζωή

16 Μαΐου 2014 Βήματα για την ζωή, Συναισθηματική αγωγή - Συναισθήματα

Αγαπώ – Μισώ. Τα συναισθήματα αλλάζουν. Η έννοια της αγάπης, του μίσους και του θυμού. Πως δείχνουμε την Αγάπη ; Μπορούμε να αγαπάμε κάποιον ακόμα και να είμαστε θυμωμένοι μαζί του ; Είναι καλό να δείχνουμε την αγάπη μας ;
Το τριακοστό τρίτο μάθημα του προγράμματος «Βήματα για τη ζωή» ασχολείται με την Αγάπη. Αγάπη, μίσος , θυμός. Σκοπός να κατανοήσουν τα παιδιά αυτές τις έννοιες, να αντιληφθούν ότι ο θυμός έρχεται και φεύγει , η αγάπη παραμένει. Εμείς σε αυτό μάθημα επικεντρωθήκαμε στην Αγάπη και το συνδυάσαμε και με την γιορτή της μητέρας που γιορτάζαμε εκείνες τις μέρες !

Αγαπώ – Μισώ.

Αρχικά μελετήσαμε το υλικό του βιβλίου και στην συνέχεια αναφέραμε με ποιο τρόπο δείχνουμε την αγάπη μας. Με φιλιά , με μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα δώρο, μία ματιά, ένα ραντεβού κλπ. Κόψαμε πολύχρωμες καρδούλες και πάνω σε αυτές καταγράψαμε τις ιδέες των παιδιών. Στη συνέχεια κρεμάστηκαν κάτω από μία ομπρέλα, την ομπρέλα της Αγάπης. Μία ομπρέλα που κρεμάστηκε στην μέση της τάξης μας και μας μοίραζε αγάπη !!

Τα παιδιά κάνοντας ζευγάρι με τους φίλους τους έμπαιναν κάτω από την ομπρέλα και δήλωναν την αγάπη τους και τον λόγο που ένιωθαν έτσι !

Ζωγραφίσαμε στο λεξικό των συναισθημάτων, δημιουργήσαμε το βιβλίο της αγάπης, ζωγραφίζοντας τι αγαπάμε και παίξαμε παιχνίδια με τις καρδούλες.

Στην συνέχεια μια και η γιορτή της μητέρας πλησίαζε διαβάσαμε το παραμύθι : «Θα σε αγαπώ ότι και αν γίνει», του Λιόρι Ντέμπι,μετάφραση : Μανδηλαράς Φίλιππος, εκδόσεις Πατάκης.

«Ο Μικρός είναι ένα αλεπουδάκι που δεν έχει καθόλου κέφια. Φοβάται πως η μαμά του δε θα τον αγαπάει για πάντα. Σ’ αυτό το υπέροχο βιβλίο με τις τρυφερές εικόνες, παρακολουθούμε μια ευρηματική μαμά να αποδεικνύει στο παιδί της πως η αγάπη των γονιών δεν έχει όρια ό,τι κι αν γίνει.» Η πολυβραβευμένη Ντέμπι Λιόρι, λέει για το βιβλίο της πως «πρόκειται για την υπόσχεση που δίνουμε στα παιδιά μας, αλλά και σε όλους όσους αγαπάμε».

Αγαπώ - Μισώ.

Μπορείτε να το διαβάσετε και on-line από εδώ και να χρησιμοποιήσετε τα φύλλα εργασίας που έχει δημιουργήσει η Τάνια.

Αποφασίσαμε ότι ένα γλυκό δωράκι για την μητέρα θα ήταν μια υπόσχεση για κάτι που θα την χαροποιούσε. κόψαμε καρδούλες σε τρία διαφορετικά μεγέθη στο κέντρο της τελευταίας καρδιάς κολλήσαμε την υπόσχεσή μας και κλείσαμε σαν πακέτο την μια μέσα στην άλλη ( περισσότερες πληροφορίες για τις κατασκευές τς γιορτής της μητέρας μπορείτε να δείτε και εδώ.)

Στην συνέχεια πήραμε αλεύρι και νερό και δημιουργήσαμε ζυμάρι που το παρομοιάσαμε με την δημιουργία της ζωής ( ο πατέρας και η μητέρα μας μας δημιουργούν, μας πλάθουν) . Μετά χρωματίσαμε το ζυμάρι με χρώματα ζαχαροπλαστικής και διαπιστώσαμε ότι το ζυμάρι παρέμεινε ζυμάρι απλά άλλαζε μόνο το χρώμα του. Έτσι και μεις πολλές φορές αλλάζουμε συναισθήματα αλλά παραμένουμε ίδιοι.

Έπειτα το κάθε παιδί έπαιρνε το ζυμάρι και του άλλαζε κάθε φορά σχήμα δίνοντας το στον διπλανό του και λέγοντας του : «Εγώ σου χαρίζω με αγάπη αυτό ……. που έφτιαξα » (δραστηριότητα που προτείνεται από το βιβλίο και μας άρεσε πολύ)

Στο τέλος εμείς δώσαμε στο ζυμάρι το σχήμα της καρδιάς. Την ψήσαμε , την πασπαλίσαμε με χρυσόσκονη και την στολίσαμε στο πακετάκι της υπόσχεσης.

Το επόμενο βήμα ήταν να δημιουργήσουμε τον κήπο της αγάπης. Πήραμε μια κούτα την οποία καλύψαμε με κομμάτια εφημερίδας, δημιουργήσαμε ένα δέντρο, σύννεφα και καρδούλες κόκκινες. Τα βάψαμε και ο κήπος μας έτοιμος.. Διακοσμεί την τάξη μας!

Μια και μιλάμε για την αγάπη δεν μπορούσαμε να μην μάθουμε το αγαπημένο μου τραγούδι : «Το χρώμα της αγάπης» του Λουδοβίκου των Ανωγείων.

«Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι κόκκινο σαν ήλιος
θα καίει σαν φωτιά.
Κίτρινο σαν το φεγγάρι
θα `χει μοναξιά.

Να `χει τ’ ουρανού το χρώμα
θα `ναι μακριά.
Να `ναι μαύρο σαν τη νύχτα
θα `ναι πονηρή.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι άσπρο συννεφάκι
φεύγει και περνά.
Να `ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.
Να `ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.

Να `ναι το ουράνιο τόξο
που δεν πιάνεται
Όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται.
Όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;»