Graffiti (Banksy), ποίηση και Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο μέσα από την ποίηση και τα graffiti του γνωστού Βρετανού Ακτιβιστή Banksy !
Graffiti (Banksy), ποίηση και Πολυτεχνείο
Αρχικά διαβάσαμε το παραμύθι η Κυρία Δημοκρατία και ασχοληθήκαμε με τις έννοιες της Δικτατορίας και της Δημοκρατίας. Αναφερθήκαμε στα γεγονότα, είδαμε σχετικά βίντεο και φωτογραφίες και τα παιδιά ζωγράφισαν τα γεγονότα, «την ταινία του Πολυτεχνείου».
Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη που λατρεύω : «Μη σημαδέψεις την καρδιά μου»
Αδερφέ μου, σκοπέ
αδερφέ μου, σκοπέ
σ’ ακούω να περπατάς πάνω στο χιόνι
σ’ ακούω να περπατάς πάνω στο χιόνι
σ’ ακούω που βήχεις μες στην παγωνιά
σε γνωρίζω, αδερφέ μου
και με γνωρίζεις.
Στοιχηματίζω ότι έχεις μια κοριτσίστικη φωτογραφία στην
τσέπη σου.
Στοιχηματίζω αριστερά μέσα στο στήθος σου πως έχεις μια
καρδιά.
Θυμάσαι;
Είχες κάποτε ένα τετράδιο ζωγραφισμένο χελιδόνια
είχα κάποτε ονειρευτεί να περπατήσουμε κοντά – κοντά
στο κουτελό σου ένα μικρό σημάδι απ’ την σφεντόνα μου
στο μαντήλι μου φυλάω διπλωμένα τα δάκρυά σου
στην άκρη της αυλής μας έχουν ξεμείνει τα σκολιανά
παπούτσια σου
στον τοίχο του παλιού σπιτιού φέγγουν ακόμα
με κιμωλία γραμμένα τα παιδικά μας όνειρα…..
………………………………………………………………………………
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θα’ θελα να το λαβώσεις.
Χρησιμοποίησα την μέθοδο της Μαρίας από το Πυθαγόρειο (ήθελα να τη δοκιμάσω και ήταν η κατάλληλη στιγμή). Έτσι χωρίς να έχω διαβάσει στα παιδιά το ποίημα, εκτύπωσα εικόνες από αυτό, τις έβαλα σε ένα κουτί και τραβώντας κάθε φορά ένα παιδί μία, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε το δικό μας ποίημα. Για πρώτη φορά τα πήγαμε θεωρώ αρκετά καλά !
Στη συνέχεια τους διάβασα το ποίημα του Τ. Λειβαδίτη ! Προσπαθήσαμε να βρούμε τις εικόνες στο ποίημα και να δούμε πως τις χρησιμοποίησε ο ποιητής! Στο μυαλό μας ήρθε η σκηνή του Τανκ του Πολυτεχνείου και τα λόγια των φοιτητών που είχαμε ακούσει στον υπολογιστή !
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καταδιώκοντας και σκοτώνοντας τους φοιτητές, σκοτώνουν την ίδια την ελευθερία, την δημοκρατία! Εκείνη τη στιγμή τους έδειξα ένα graffiti του γνωστού Βρετανού ακτιβιστή Banksy.
Ο Banksy είναι γνωστός Βρετανός καλλιτέχνης του γκραφίτι, πολιτικός ακτιβιστής και σκηνοθέτης ταινιών, ανεπιβεβαίωτης ακόμα ταυτότητας.[1][2] Τα έργα του είναι συνήθως σατιρικά, σχολιάζοντας ζητήματα πολιτικής και κουλτούρας, με επιγράμματα που συνδυάζουν το μαύρο χιούμορ με γκραφίτι, τα οποία εκτελούνται με μια ιδιαίτερη τεχνική στένσιλ. Τα πολιτικού και κοινωνικού σχολιασμού έργα του έχουν εμφανισθεί σε δρόμους, τοίχους και γέφυρες πόλεων σε όλο τον κόσμο. (βλ. Βικιπαίδεια)
Μιλήσαμε για το συμβολισμό της εικόνας. Συζητήσαμε γιατί το Περιστέρι φοράει γιλέκο, γιατί το σημαδεύουν στο στήθος, πόσο θαρραλέα προβάλει το στήθος στο όπλο που το σημαδεύει κλπ. Στη συνέχεια τους έδειξα άλλο ένα graffiti του καλλιτέχνη «πειραγμένο στον υπολογιστή».
Τους ζήτησα να μου πουν ποιος φαντάζονται ότι μπορεί να είναι αυτός που απεικονίζεται και τι θα μπορούσε να πετάει. Οι γνώμες πολλές και διαφορετικές. Αξιοσημείωτο είναι η επιρροή από τα ΜΜΕ και η διαφορετική οπτική των δύο φύλλων! Τα παιδιά ζωγράφισαν τις απόψεις τους και τις παρουσίασαν στην ολομέλεια.
Τους έδειξα μετά το αυθεντικό graffiti ! – Πετάει λουλούδια στο τανκ, κυρία ! Το όπλο του είναι τα λουλούδια!
Τι ωραίο θα ήταν τα όπλα που απειλούν κάθε φορά την ελευθερία , την Δημοκρατία να πετάγανε λουλούδια ! Σε αυτό το σημείο εμφανίστηκε το επόμενο graffiti !
Βάλαμε το «δακτυλάκι» και σε αυτή την εικόνα και μαντέψτε ! Τα δικά μας όπλα πετάνε χρώματα ! Δεν θέλουμε γκρίζο στη ζωή μας , δεν θέλουμε ΜΗ και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ… Θέλουμε χρώματα και χαρά όχι φόβο !
Το επόμενο ποίημα που ασχοληθήκαμε ήταν :«Οι σημαίες του Νοέμβρη» της Όλγας Μαρκοπούλου
Απόψε στου χρόνου το αλώνι
πάλεψαν το σίδερο και η καρδιά…
Πάλεψαν ώρες πολλές , πολλές!…
Κι έφτασε η νύχτα κόκκινη
και κόκκινη η αυγή!…
Κι ήρθε η άλλη μέρα
Κι εκεί κοντά στο απόγευμα έγινε κάτι σπάνιο…
Χίλιες καρδιές πετάξανε…
απάνω από την πόλη,
σα μικρά πουλιά και κάθισαν
σημαίες στα μπαλκόνια…
Ο αγώνας του Πολυτεχνείου ήταν ένας αγώνας της καρδιάς με το σίδερο, των φοιτητών με την Χούντα! Ζωγραφίσαμε το ποίημα και στη συνέχεια αφού τους έφερα διάφορα graffiti του Banksy προσπαθήσαμε να τα χωρίσουμε στις δύο αντίπαλες ομάδες (σίδερο/χούντα – καρδιά- φοιτητές).
Εστιάσαμε στο graffiti του παιδιού με την καρδιά και φανταστήκαμε τι θα μπορούσε να αφήνει το κοριτσάκι στον αέρα (πριν τους δείξω την εικόνα).
Το τελευταίο graffiti μας έδωσε ιδέα για μια ομαδική εργασία, μία προσπάθεια να φτιάξουμε το «δικό μας graffiti». Φωτογραφήθηκαν όλα τα παιδιά κρατώντας μία απόχη (το αντικείμενο του Βασιλείου της Καθαρής Θάλασσας). Οι φωτογραφίες εκτυπώθηκαν ασπρόμαυρες και κολλήθηκαν σε χαρτί του μέτρου. Στη συνέχεια κόψαμε καρδιές – στένσιλ σε διάφορα μεγέθη (ο Banksy χρησιμοποιεί την τεχνική του στένσιλ στα graffiti του). Βάψαμε κόκινες καρδιές και ολοκληρώσαμε το δικό μας «graffiti».
Κι εκεί κοντά στο απόγευμα έγινε κάτι σπάνιο… Χίλιες καρδιές πετάξανε… απάνω από την πόλη, σα μικρά πουλιά και κάθισαν σημαίες στα μπαλκόνια…